Congress
સ્વતંત્રતા પછી, ભારતની સરકારોએ આર્થિક વ્યવસ્થા સુધારવા માટે ઘણા પગલાં લીધાં. તેમનો પહેલો નિર્ણય કર પ્રણાલી લાગુ કરવાનો હતો. જો આપણે સર્વિસ ટેક્સ વિશે વાત કરીએ, તો તે ભારતમાં 1994 માં રજૂ કરવામાં આવ્યો હતો, અને તેને દેશની આર્થિક નીતિઓમાં એક મહત્વપૂર્ણ પરિવર્તનનું પ્રતીક માનવામાં આવે છે. તેનો અમલ કોંગ્રેસ સરકારના તત્કાલીન નાણામંત્રી ડૉ. મનમોહન સિંહની દેખરેખ હેઠળ કરવામાં આવ્યો હતો. તેનો ઉદ્દેશ્ય સેવા ક્ષેત્રમાંથી આવક વધારવાનો અને આર્થિક સુધારાઓને વેગ આપવાનો હતો.
અર્થતંત્ર સુધારવા પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરો
૧૯૯૦ના દાયકામાં ભારતનું અર્થતંત્ર ગંભીર કટોકટીનો સામનો કરી રહ્યું હતું. આંતરરાષ્ટ્રીય નાણાકીય ભંડોળ (IMF) પાસેથી મદદ લેવાની અને આર્થિક સુધારા અપનાવવાની જરૂર હતી. આ બધી જરૂરિયાતોને પૂર્ણ કરવા માટે સેવા ક્ષેત્રને ઔપચારિક અર્થતંત્રનો ભાગ બનાવવું જરૂરી બન્યું.
ડૉ. મનમોહન સિંહે ૧૯૯૪-૯૫ના કેન્દ્રીય બજેટમાં સર્વિસ ટેક્સની રજૂઆતની જાહેરાત કરી હતી. શરૂઆતમાં તે ફક્ત ત્રણ સેવાઓ જેમ કે ટેલિફોન, સ્ટોક બ્રોકર અને જનરલ ઇન્શ્યોરન્સ પર લાગુ કરવામાં આવ્યું હતું. તે સમયે સર્વિસ ટેક્સનો દર ફક્ત 5% હતો.
શરૂઆતના વર્ષોમાં, સર્વિસ ટેક્સમાંથી મળતી આવક મર્યાદિત હતી, પરંતુ જેમ જેમ સેવાઓની શ્રેણીઓનો વિસ્તાર થતો ગયો તેમ તેમ તેનું યોગદાન વધવા લાગ્યું. જોકે, આ સદીના પ્રથમ દાયકા સુધીમાં, તે ભારતીય મહેસૂલ સંગ્રહનો એક મહત્વપૂર્ણ ભાગ બની ગયો હતો.જોકે, સર્વિસ ટેક્સની રજૂઆત સાથે ટીકા પણ શરૂ થઈ ગઈ. વિરોધ પક્ષોએ આને મધ્યમ વર્ગ અને નાના વેપારીઓ પર વધારાના બોજ તરીકે જોયું. ઘણા લોકો માનતા હતા કે આનાથી પરોક્ષ કરની શ્રેણી વધુ જટિલ બનશે.
